کلمه

قال الامام رضا (علیه السلام) : من زار قبر الحسین (ع) بشط الفرات کان کمن زار الله‏

بیا به سجدگهِ " اِرجِعی اِلای" خودم
 تو سرّ نقطة بسم اللهی به پای خودم
تو باید از همه کس بگذری و بگذاری
که آفریده شدی تو فقط برای خودم
شکوهِ عشقِ تو بر هر کسی مجسِّم نیست
ظهورِ حضرتِ عشق است کربلای خودم
به آبِ عافیه دست از طوافِ کعبه بشوی
بیا به کعبة شش گوشه پا به پای خودم
خلیلِ کرب و بلا، طفلِ شیرخوارة توست
همان  بذبحٍ عظیم  همین منای خودم
کنون که پیر شدی اکبرت عصای تو نیست
کلیمِ عشق بزن تکیه بر عصای خودم
نمازِ عشقِ ابوالفضل بی­قنوت خوش است
قنوتِ اوست به محراب دست­های خودم
قرارِ وعدة ما عصرِ روزِ عاشورا
که رویِ خاک ببینم تو را به جای خودم
گلِ عطش­زده با حنجری بریده بخوان
گلویِ نیزه بود چاهِ مرتضای خودم
بدون واسطه بر شهرِ کوفه نازل شو
به رحلِ نیزه خودم بشنوم ثنای خودم
به گوشِ کفر بگو اهلِ شام گوش کنند
"­خرابه­"، می­شود آخر حرم­سرای خودم
طنینِ روح­نوازِ " انالحق­ات " جاری است
هنوز تا به قیامت به نینوای خودم
شگفتیِ همه عالم شود حماسة تو
نشان مکتبِ سرخت شناسنامة تو